Natje op reis!

Na een paar uurtjes vliegen in Istanbul aangekomen. Met een beetje hulp de Havanas bus gevonden naar Taskim plein. Van daar gelopen naar het hostel. Berg af.. Heel lang gezocht maar uiteindelijk het hostel gevonden. Op mijn kamer was een meid alleen die na een beetje relaxen wel zin had om mee te gaan de stad te verkennen. Nou ja, Istanbul is nogal groot dus een stukje van deze stad. We zijn naar de grootste winkelstraat en de Gelata tower geweest. Wat gegeten.. Prima eerste dagje.

Volgende dag kwamen er vrienden van Hannah. ‘s Morgens zijn we naar de spice bazaar geweest en ‘s middags na een lange tijd wachten is Hannah uiteindelijk toch maar mee geweest naar de Aziatische kant van Istanbul. Als dat zo genoemd wordt verwacht je iets heel Aziatisch maar de stad ziet er aan die kant niet heel anders uit. Veel winkeltjes en restaurantjes. Dat is dan ok het enige wat we hebben gedaan. Een rondje gelopen en wat gegeten en gedronken. Daarna moesten we op tijd weer terug om de boot terug naar de westerse kant te halen.
Die avond waren de vrienden van Hannah aangekomen en de volgende dag zijn we met een hele groep naar de Haga Sophia en de blauwe Moskee geweest.

Op naar Cappadocia… 12 uur in de bus, ‘s nachts…
Maar wat is dat prachtig! Een onwerkelijk landschap van bizar gevormde rotsen die er soms uit zien als toefjes slagroom en soms als puntige kabouter mutsen.
De eerste ochtend zijn we om 4:00 opgestaan om de zonsopgang te bekijken. Ze laten dan wel iets van 100 luchtballonnen tegelijk op. Prachtig!! Ook een bizar gezicht dat alles in de vallei waarvan je dacht dat het rotsen waren ineens oplichten en de lucht in gaan. In het pikke donker lijkt namelijk alles een rots 🙂

In de dagen dat we daar waren (de hele groep was mee) heb ik een paardrijtochtje gedaan door dat bijzondere landschap en we hebben een toer gedaan die ons naar een ondergrondse stad bracht van 16 verdiepingen diep! Wij mochten tot de 8e verdieping naar beneden. Christenen hebben die stad meerdere malen moeten gebruiken als schuilplaats tijdens de vele oorlogen. Zij konden tot 6 maanden overleven onder de grond. Klein vee werd meegenomen om van te leven. Het ventilatiekanaal is zit ingewikkeld in elkaar zodat als er een schacht gevonden werd en gedempt zij frisse lucht uit andere kanalen verkregen. En moest je poepen? Dan deed je dat in een pot en dekte dit af met een soort kaas tegen de geur.

Na Cappadocia 10 uur in de bus naar Fethiye. Dat is een stadje die vooral uit haven bestaat en was een goede plek om even bij te komen. Inmiddels waren was ik erg aan het hoesten en een reismaatje ook. Met de Dolmus naar een strandje geweest. Een keer alleen en een keer met de groep. De laatste dag in Fethiye zijn we met zn allen een boottocht gaan maken langs 12 eilanden. Je legt dan bij 5 aan om te zwemmen en krijgt lunch aan boord. Ook dat was prachtig en vooral genieten en relaxen.

Daarna ging de rest van de groep op een 4 daagse boottrip maar daar had ik geen tijd vor. Ik ben daarom met de bus naar Dalyan geweest. In mijn hostel was vrijwel niemand en daarom ben ik naar het strand gegaan met de dolmus en naar het schildpadden ziekenhuis. De volgende dag mee op een boottrip over de rivier. Daar de uit de rotsen gehouwen koningsgraven gezien, schildpadden zien zwemmen omdat deze gelokt werden door de kapiteins, gezwmmen in de zee, lunch langs de rivier, modder bad gehad waar je echt (!) heel zacht van wordt en daarna weer terug.  Op die rivier ben je niet alleen. Je hebt daar letterlijk file op het water van alle bootjes die exact dezelfde toer doen 🙂

De volgende dag naar Pammukkale. Ook zo een wonder van dit land! Deze berg lijkt van zout maar dit is kalk! De badjes die ontstaan zijn door het slijten van het water geven een elfachtig aanzien. Prachtig!

En daarna weer naar Istanbul om nog even langs de spicebazaar te gaan en naar de Asiatische kant. In de ochtend weer richting vliegveld en naar huis..

2,5 Week is eigenlijk te kort.. Of nee, vor Turkije was het oke maar ik wil  meer zien!!! 😀

– Bangkok is erg druk
– Olifanten worden niet goed verzorgd in Thailand maar gelukkig wel in het Elephant nature park.
– Toerisme is hier erg belangrijk
– Thai die met toeristen werken zijn niet erg aardig
– Ik heb in geen enkele tuk tuk gezeten waar ik niet in ben afgezet
– Het oosten is mooi maar niet toeristisch
– Engelsen zijn altijd dronken als zij in het zuiden verblijven
– Chaing Mai heeft de grootste toeristen markt die ik ooit heb gezien.
– Chang betekend olifant en is bier
– Alle Thai zijn klein
– Ladieboys bestaan in overvloed (sommige zijn zelfs erg goed gelukt)
– Helaas zie je te veel mooie Thaise meisjes met vieze westerse mannen
– Backpack(er)s zijn beter dan koffers
– In Thailand reist men meer in couples dan alleen
– De death railway is onbekende geschiedenis voor Nederlandersen dat is belachelijk
– Mensen blijven mensen
– Massage is niet altijd lekker
– Taxies zijn overal in Thailand anders
– Ik heb in elke vorm taxi gezeten
– Vrouwen zijn de baas (ook) hier
– Het zuiden is een grote toeristische industrie
– Reizen alleen is makkelijker
– Tijgers zijn zacht
– Olifanten houden van modder, bananen, pompoenen en annanassen
– In Chinatown verkopen ze dildo’s op straat
– Mensen maken hier veel te lange werk dagen
– Wiebe vind de massage wel lekker maar die spoort niet 🙂
– Pufferfish zijn leuk
– Schildpadden horen in het water
– Iedereen moet zijn best doen voor andere mensen!

Op 15 december afscheid genomen van Robert.

16 december kook cursus gedaan. Ik was samen met een Nederlandse meid en we waren die dag de enige die de cursus deden. Super gezellig en erg lekker! Groene curry gemaakt, soep, kip met cashew noten, padthai, rode curry (nou ja dat was al klaar dus alleen het gerecht ermee gemaakt),  lemongrass thee en een toetje met cocos melk en pompoen. We mochten alles ook zelf op eten maar na een paar gerechten op te hebben zaten we eigenlijk al wel erg vol.

17 dec Wiebe heel vroeg in de morgen opgehaald en na elkaar half plat geknuffeld te hebben zijn we weer terug Bangkok in gegaan. De eerste dag hebben we niet heel veel gedaan om dat meneer een beetje een jetlag had.
De volgende dag hebben we de halve dag door Bangkok heen gewandeld en hier en daar een temple bezocht. Eind van de dag een dinner cruise gedaan.. Romantisch!

Die avond had Wiebe een beetje de wiebels en terwijl ik al bijna lag te slapen kon hij maar niet rustig worden. Na uitgebreidde bevraging bleek dat hij de film de Hangover 2 had gezien en hij wilde gaan uitzoeken of je hier inderdaad nogal bijzondere feestjes kon vinden. Ik ben mijn bed uitgestapt en we zijn naar Kaosanroad gegaan om uit te vinden dat alles toch iets minder heftig is maar wel gezellig. Persoonlijk denk ik dat die feestjes er wel zijn maar dat dat prive feestjes zijn en dat je daar moet in rollen of dat je iemand moet weten die daar weer wat van weet enz enz. Maar was wel gezellig. Bucketje Rum Cola er bij en je word vanzelf wakker en vrolijk!

Volgende dag met de bus e boot naar Koh Tao. Om 3.00 kwamen we aan bij de haven en de boot kwam al om 7.00 dus maar vier uur midden in de nacht zitten wachten. Iedereen lag overal verspreid over hun backpack te pitten en dat was dan wel weer een grappig gezicht. Op de boot nog even een klein tukje gedaan op het dek en Wiebe vertelde mij dat hij wakker werd, opzij keek en iemand in een zakje haar maag inhoud zag legen. Goede morgen!

Koh Tao was wat anders dan dat ik had verwacht. Ik dacht dat we op Koh Tao gingen duiken en lekker rustig van elkaar en van de natuur konden genieten en dat we dan op Koh Pangnan zouden gaan feesten. Op koh Tao bleek het gehele strand vol te staan met bars en restaurants en was er elke dag wel een feestje. Helaas waren Wiebe en ik niet altijd even in de stemming voor een feestje en hebben we waarschijnlijk heel wat gemist, maar ja..

Het Duiken op Koh Tao was ongelovelijk goed! Ik heb een schildpad gezien!!! Er schijnen daar ook walvishaaien te zwemmen maar die hebben we helaas niet gezien. Maar wel heel veel leuke andere kleine en grote vissen.
Halverwege de week hebben we een nacht duik gedaan. Ik dacht dat dat echt dood eng zou zijn en had al tegen mijzelf gezegd dat ik Wiebe desnoods zou vasthouden aan zn zwembroek als ik maar niet alleen in die zwarte diepte zou zijn. Maar het viel allemaal heel erg mee. We hadden allemaal een zaklamp mee en ondanks dat we niet op elkaar mochten schijnen kon je eigenlijk heel veel zien. Ik had alleen af en toe moeite om naar mn eigen zaklamp te kijken en keek een beetje te veel naar die van de instructeur. Niet heel erg want ik heb een barracuda gezien 😀 (en de rest niet). Ook hebben we heel vett lichtgevend plankton gezien door onze zaklamp tegen onze borst te houden en in het donker met je handen door het water te bewegen. Dat was wel heel bijzonder en ik voelde me net een fee.

Na de hele week gedoken te hebben zijn we naar Koh Pangnan gegaan en daar zaten we in een prachtig resort met helaas behalve de zee en het zwembad weinig in de buurt om te doen.. Ik ben samen met die meid van het koken die toevallig ook op koh Pangnan was naar de fullmoon party geweest.

En op de fullmoon kan je vast genoeg rare dingen krijgen zoals paddestoelen drankjes en andere bijzondere spullen maar als je gewoon met je bucketje drank op het strand van de muziek geniet dan zie je voornamelijk heeeel veeeel dronken mensen maar is er niks aan de hand.. Wel gezellige mensen ontmoet en lol gehad maar niks bijzonders en niks engs gezien!
Ellen, bedankt voor de gezelligheid!

Nu weer in Bangkok om straks weer naar huis te vliegen (nou ja, naar huis? Eerst nog maar eens 8uur op dubai doorbrengen! Gelukkig heb ik een nieuw boek en pepernoten! Thanks Loeki!)

Tot snel allemaal!

Lekker Bangkok uitgegaan op naar Kachanaburi!

Aangekomen in Kachanaburi op het busstation ging ik op zoek naar een tuk tuk of taxi. Dus ik dacht ik vraag het even aan iemand want iedereen kent zo 0ngeveer het woord taxi. Ik werd verwezen naar een scootertje met een man met een groen hesje. Dit bleek de taxi te zijn. Meneer deed zijn helm op en ik mocht zo zonder enige bescherming achter op. (ja mam, iets wat ik van jou nooit mocht) Ik moest er maar vertrouwen in hebben dat deze man niet zn eerste ritje deed met iemand achter op. In Thailand rijden ze zo ongveer eerder op een scooter dan dat ze kunnen lopen dus ik had zo het vermoeden dat ook deze man wel wst wat hij moest doen.

Leuk guesthouse, geen lakens, koude douche, prachtige tuin aan de river Kwai zag er naar uit dat ik me wel zou vermaken. Na wat gegeten te hebben ontmoette ik een Nederlandse jongen en na wat gepraat te hebben besloten we ‘s avonds wat te gaan drinken. Gezellig.

Volgende morgen naar het Burma-Thailand Railway museum geweest. Ik wist eigenlijk niks over de geschiedenis van de death railway. Het is dat Robert en ik een familie hadden ontmoet in Chiang Mai die al in Kachanaburi waren geweest en vertelde over de spoorlijn. De moeder vertelde ook dat ze iemand had verzorgd die had gewerkt aan de spoorlijn en dat maakte het nog interessanter.Ik heb dus in het museum uitgebreid de tijd genomen om alles te lezen en de filmpjes te bekijken en kreeg een redelijk duidelijk beeld van alle gruwelijkheden die zich hebben afgespeelt in die tijd.

De volgende dag ben ik een tour gaan doen die, net als alles hier in Kachanaburi, in het teken stond van de spoorlijn. We zijn tijdens de tour ook naar een paar toeristen trekkers geweest natuurlijk maar ook daar was telkens wel iets terug te vinden van de spoorlijn. Na bij een waterval geweest te zijn zijn we naar ‘the hellfire pass’ geweest. De hellfire pass is een stuk van de spoorlijn die ze uit steen hebben moeten hakken. Het is het grootste en diepste stuk wat is uitgehakt en ook hier zijn heel veel mensen gestorven.

‘s Avonds na de tour die nog verder ging met een bezoek aan hotsprings en met de trein daadwerkelijk over de nog bestaande spoorweg te zijn gereden kon je afgezet worden bij ‘The Bridge over The River Kwai’ . Er was deze week een festival en als je een kaartje kocht kon je de licht en geluidshow zien. Ik verwachtte dus laserlichten en vuurwerk maar er was op het water een toneel stuk over de oorlog met acteurs uit het westen en acteurs uit het oosten. Ik denk zelfs dat er acteurs uit Japan waren om deze show te spelen. Er hingen mensen aan de brug, er waren knallen die zo hard waren dat je jezelf in hun oorlog waande. Het was een geweldige show die eindigde met prachtig vuurwerk.
Ik moet wel zeggen dat ik zo onder de indruk was van deze twee dagen dat ik daarna naar het guesthouse ben gegaan en in alle rust er eens overna heb zitten denken.

Kennen jullie, beste lezers, wel het verhaal van de spoorlijn in Thailand-Burma? Over de tweede wereld oorlog die ook werd uitgevochten hier in Azie? Ik wist er niks van. Ik heb de film ‘Bridge over the River Kwai’  ook niet gezien maar buiten dat denk ik dat het erg vreemd is dat je er niks over leert op school. Of althans, wij hebben er niks over geleerd, misschien dat ze er op andere scholen wel aandacht aan hebben besteed. Er zijn gemiddel 2000 Nederlanders gestorven tijdens het aan leggen van de spoorlijn. Bij elkaar zijn er gemiddeld 200000mensen gestorven. Ze leggen dan ook dat elke spoorbiels staat voor een mensenleven.

Gedeelten van Azie waren in de tijd van de tweede wereld oorlog onder bewind van vershillende Europeese landen. Denk aan Nederlands indie. De Japanners waren er op uit om heel Azie in hun bezit te krijgen. Toen zij aan de spoorweg begonnen konden zij de Europeerse gevangenen goed gebruiken. De gevangenen werkte gemiddeld 18 uur per dag en krgen niet genoeg te eten. Vele stierven aan verhongering en tropenziekten. Ook zijn er genoeg mensen vermoord door de Japanners als zij niet hard genoeg werkten.
Het is een indrukwekkend verhaal en ik was dan ook niet voor niks er stil van. Lees anders zelf de geschiedenis op wikipedia. Ik moet zeggen dat er hier andere nummers staan van het aantal gevallen doden maar als ik de Engelse wiki raadpleeg staan er ook andere aantallen. Maar ongeveer word wel duidelijk hoeveel mensen daar zijn gestorven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dodenspoorlijn

Wel erg mooi om te zien dat de Thai de niet alleen hun doden herdenken maar ook de Europeese en Amserikanen en met net zoveel respect als hun eigen mensen.

Ik heb de gekke bultenziekte maar weer eens. Volgens mij kan mijn huid niet zo goed tegen andere landen. Toch onhandig dat de rest van mij het wel leuk vind. Het zijn nu waarschijnlijk bed bugs. Ik heb geen idee hoe je dat in het nederlands zegt maar irritant is het wel. Over mij hele armen en in mijn gezicht rode, jeukende bulten. Op mijn benen ook een paar. Ik ben vrijdag naar het ziekenhuis geweest en heb een hele zak vol verschillende pillen en zalfjes gekregen. Ik was ook nog aan de diaree en had de hele nacht boven het toilet gehangen dus ik was best bezorgd. Voor de buikklachten heb ik antibiotica gekregen. Ik denk niet dat ik dat nou echt nodig heb want de volgende dag was de pijn al over. Desalniettemin kan het vast ook geen kwaad en vind ik het wel een soort van prettig het te hebben omdat je hier nogal rare ziekten van muggen e.d. kan krijgen. Met zoveel beten als ik heb zou er zo maar een verkeerde tussen kunnen zitten en vind ik het heel niet erg als dat alvast bestreden wordt met de antibiotica.

 We zijn nu trwns weer in Bangkok. Vanuit Chiang Mai en het olifantenproject zijn we naar Laos gegaan om een visa aan te vragen bij de Thaise ambassade. Zondag was de ambassade dicht, maandag was er een Laosiaanse feestdag. Dinsdag daarheen gegaan. Veel te laat omdat een meneer had gezegd dat het niet uitmaakte hoe laat je kwam. Ik had nummer 365 om half 12. Ze waren bij nummer 91 en om twaalfuur sloten ze weer. Die dag ging het dus niet lukken. Woensdag was er een Thaise feestdag enz enz dus zijn we maar naar Bangkok gevlogen omdat je dan ook een 30 dagen visa krijgt.
Verder was Vientiane (de hoofdstad van Laos waar we waren voor het visum) geen bal aan. Op een gegeven moment ben ik maar een massage gaan doen. Ja ja, ik met mn hyper gevoelige lijf. Daarom dacht ik ook een Herbal massage te gaan doen. Dat is met warme zakken met kruiden. Leek me wel lekker. Sowieso had ik alleen mijn rug, nek en hoofd besteld zodat alle uber gevoelige delen overgeslagen werden, dacht ik..

Eerste wat het mevrouwtje deed was over mn voetzolen een knijpje geven en ik dacht: Ok, kut! Ze hebben het niet begrepen! Ik krijg een voetmassage. Maar nee ze kroop over mij heen naar boven en begon mn nek te masseren. Na 5 minuten dacht ik: Oh, kut! Ze hebben niet begrepen dat ik een herbal massage wilde! Dit ga ik geen uur volhouden! Na wat gewend te zijn en bedacht te hebben dat het dan maar een gewone massage werd klom het vrouwtje van mij af en maakte een praatje met haar collega. Het uur kon toch nog niet om zijn dacht ik bij mezelf en net toen ik wilde opstaan kwam ze terug en kreeg ik de herbal massage. Toch nog… mmm standaard procedure dus dat gekneed. De herbal massage was heerlijk en toen dat klaar was en ik er nu toch heilig van overtuigd was dat het over was kreeg ik een hoofd massage. Nadat ze je gemasserd hebben kloppen ze met twee handen even op je lichaam. Zo ook op je hoofd! Tok Tok Tok! Heel ontspannend! Ja, massage is echt iets voor mij zoals je al leest. Ik kan geweldig goed mijn hoofd leeg maken en ontspan en helemaal (NOT!!!). Dus dat gaan we zeker vaker doen:p

Bangkok is nog steeds druk en weinig veranderd in de tussentijd :p
Ik hoop dan ook ze snel mogelijk weer weg te gaan hier dus ik ga nu even googlen wat de opties zijn hier in de buurt!

Op maandag morgen moesten we om een uur of 8 ons melden bij het ‘office’ van ENP.  In busjes zijn we toen naar het park gebracht en onderweg kregen we een filmpje te zien die ons al iets vertelde over het project. Daar aangekomen kregen we nog meer docu’s te zien en mochten we de olifanten badderen.

Even wat over het project zelf want nu na twee weken kan ik niet meer precies vertellen wat we welke dag hebben gedaan dus ik zal jullie gewoon globaal vertellen wat het park doet en wat wij hebben gedaan.

ENP is opgericht door een vrouw die vind dat olifanten in Thailand niet goed behandeld worden en die ze graag een beter leven geeft. Ze is begonnen met het redden van een olifant en na een tijdje werden dit er meer. Mensen van over de hele wereld hebben haar geholpen door middel van donaties. het terrein wat ze nu heeft is dan ook erg groot en er lopen zo’n 35 olifanten.

De olifanten zijn bijna allemaal gehandicapt. Veel olifanten hebben gebroken ledenmaten of ledenmaten die uit de kom zijn. Ook zijn er veel blinde olifanten. Deze verwondingen hebben ze bijna allemaal opgelopen door te werken voor mensen. Veel olifanten komen uit de houtkap en het toerisme. De legale houtkap is een aantal jaar gelden afgeschaft waardoor er veel olifanten zonder werk zijn komen te zitten. Zij worden nu vaak gebruikt voor het toerisme of ze bedelen op straat. Een gewonde, zielige olifant brengt natuurlijk veel meer op dan een gezonde.

De olifanten die Lek gered heeft hebben nu een goed leven en hoeven geen werk meer te verrichten. Maar ze moeten nog wel steeds een beetje toeristen vermaken. Twee keer per dag neemt hun mahout hun mee naar het platform waar toeristen ze kunnen voeren en twee keer per dag worden ze gebadderd door de toeristen. De olifanten lijken dit niet erg te vinden zoalg ze maar mogen eten.

Er zijn ook een paar jonge olifanten op het project. Sommige zijn jong gered en sommige zijn op het park geboren. De olifanten die op het park geboren zijn hoeven niet door de pajaan en zullen geen dag in hun leven hoeven werken. Sterker nog… Ze zijn voor de twee jonge mannetjes aan het kijken of zij via een speciaal project terug het wild in kunnen.

De pajaan is iets waar elke werkende olifant in Thailand aan bloot is gesteld en iets waar Lek niet in gelooft. Een jonge olifant van ong 3jaar word bij zijn moeder weggehaald om week vastgeboden te worden of in een veel te kleine kooi gezet te worden. De olifant word dat de hele dag door middel van pijn gedwongen te doen wat de mensen van hem willen. Als ze hun voeten niet willen optillen word er in gestoken. Ook worden ze met haken op hun hoofd geslagen net zolang tot de ‘wil ‘  van de olifant is gebroken en zij zal luisteren naar haar mahout.

De band tussen een mahout en een olifant bestaat dus niet uit liefde en wederzijds respect maar uit angst en dwang. Zo gaat het de rest van hun leven vaak ook. Als ze niet luisteren zullen ze pijn voelen. De blinde olifanten zijn dan ook vaak d.m.v. prikken in het oog of schieten met kattapulten blind geworden.

Een heftig verhaal maar dan is het extra mooi dat er iemand is die deze olifanten wil op vangen. En dat er tegenwoordig per jaar zo’n 1000 toeristen komen helpen op het vrijwilligersproject.

Wat hebben we gdaan: Poep en niet opgegeten gras (lees riet) geschept, in de olifanten keuken  pompoenen en ananassen geschrobt, bananenballen gemaakt voor de oude olifanten, gras gesneden, stro opgehaald van het land (geen baaltjes los alles op de kar en wij er boven op) , de modderpoel (omgescheppen, water erop geooien, mensen erin gooien :)), stenen gezocht waarmee ze pilaren maken die om het gehele park komen te staan zodat de olifanten ‘s nachts ook los en buiten kunnen zijn als dat af is.

Eten was perfect verzorgd. accomodatie was prima. Tuurlijk waren er her en der wel wat dingen die minder waren maar al met al een geweldig en goed verzorgd project. Kan Costa Rica een voorbeeld aan nemen.

28nov was het Loi kratong festival en ben ik naat Chiang Mai city gegaan en daar wat mensen van de week ervoor opgezocht. Mega gezellige avond gehad met een lucht gevuld met lamoionnen! Prachtig!

Op de foto’s moeten jullie weer even wachten want ik ben mn toestel vergeten. Maar no worries… Ze komen echt!

Aanvulling: Ze komen echt niet! Ik heb blijkbaar een instelling op mijn camera veranderd waardoor mijn foto’s nu te groot zijn om te kunnen posten. Ik heb nog gezocht naar een webalbum maar kan het niet echt vinden. Iemand suggesties?

Vanaf Pak Chong zijn we met de bus naar Chiang Mai vertrokken. Lange bus rit maar met onze VIP plaatsen best goed te doen. Om 3.00 werden we met  ‘prachtige’  Thaise muziek ruw uit onze slaap gewekt om te gaan eten. Daarna hebben we ons best gedaan om weer in slaap te vallen en kwamen we om 6.00-6.30 (op zondag) aan in Chiang Mai.

Die middag zijn we naar de zondag markt geweest. ‘s Middags waren ze nog aan het opbouwen maar verkochten ze al wel de meest vreemde hapjes. Robert (vriend waar ik mee reis) en ik wilde deze stokjes met bijzondere stukken vlees er op wel eens proberen. Ik zeg… Heel bijzonder. Erg sterk van smaak en met allemaal ondefinierbare stukjes er in.’s Avonds zijn we naar de gehele markt geweest en die is echt gigantisch. De markt beslaat twee straten en ze verkopen er van alles. Veel rotzooi, veel toeristen prulletjes maar ook eten en kleding.

Maandag zijn we het bos in geweest en hebben we aan ziplines gehangen. Erg leuk. Geen foto’s helaas hier van omdat het mij niet handig leek mn camera mee te nemen. Robert wilde liever niet op de foto.

En dan nu het leukste verhaal. We hebben tijgers geknuffeld!! Super leuk.
In het ‘Tiger Kingdom’   betaal je per maat tijger. Hoie kleiner het beestje hoe meer je moet betalen om bij ze te mogen. Ze hebben daar de hele kleintjes. kleintjes, middelmaten en de grote tijgers. Wij hebben de aller kleinsten, de kleine en de grote bezocht en met ze geknuffeld.

(Al die bijzonder poses werden ons opgedragen door de verzorger!)

Of de tijgers nou gedrogeerd zijn of niet is moeilijk te zeggen. Ik denk zelf van niet omdat zij wel erg helder uit hun ogen konden kijken zodra zij iets interessants hoorde. Maar zeker weten doen we het nooit!

De kleintjes!

Grote poes!

kleine tijger

In Bangkok zijn we nog een keer terug gegaan naar een van de tour companies en hebben daar een uur gezeten om te bedenken wat we allemaal wilde gaan doen. Volgens de man die wij sproken is het noodzaak alles goed te plannen en alvast te boeken. Zo kwamen we uit dat we wel graag het minder toeristische Noord Oosten wilde bekijken en via hem hebben we treintickets gekocht. Hij had ook nog een leuk idee want de familie van zijn vrouw woonde daar en we zouden wel bij die familie kunnen slapen en zij zouden ons Ubon Ratchathani laten zien.

De volgende avond zijn we dan ook vol goede moed in de nachttrein gestapt . De trein had airco  en bedden maar schudden!! Men ik wist niet dat je in een treinrails ook drempels kon maken maar hier kan het. Op je zij liggen ging niet want dan verloor je je evenwicht. Op je buik was volgens mij niet goed voor je ingewanden en op je op mn rug slapen is niet mijn ding.

Totaal uitgeput kwamen we dus op het trein station aan en daar was.. Niemand. We hebben een tijdje gewacht en toen via een paar vrouwen van het station geprobeerd naar de tourcompagnie te bellen. Mister Marc was er nog niet. Na zijn vrouw gebeld te hebben en geen idee te hebben wat hun plan was hebben we de lonley planet gepakt en gestart met een ander plan maken. Echter belde ze toch nog terug en niet veel later kwam er een man die opzoek was naar Mister Robert. Niet heel moeilijk zoeken met de enige twee blanken op het station.

De vriendelijk meneer bracht ons naar een hotel (niet helemaal volgens afspraak) en kwam ons na een half uur weer ophalen met zijn vrouw. De rest van de dag hebben we rond gereden in Ubon en daaromheen en hebben we prachtige dingen gezien waar maar weinig toeristen komen.

We hebben een wens gedaan bij een (Grote Gouden) Buddha, we zijn naar een dorpje geweest waar alles van hout gemaakt leek te worden maar soms was het toch gewoon betoin maar wel prachtig. Verder zijn we naar een plaats geweest waar ze in de tempel allemaal skaletten hadden hangen en een op sterkwaterkindje in een pot. In het bos er omheen stond nog een (grote gouden) tempel waar een bekende monnik gedroogd en wel scheen te liggen. Gelukkig kon je dat niet zien 🙂

Na heerlijk gegeten te hebben, het Thaise koppel 300Bath gegeven te hebben voor hun gastvrijheid en weer naar ons hotel gegaan te zijn kregen we een mailtje van mr. Marc. Of we nog even 1500bath voor de benzine wilde betalen. 1000= ca 25euro
Hem hebben we een mailtje terug gestuurd dat dit wel wat veel leek voor het aantal km en helaas hebben we niks meer van hem gehoord. De volgende de dag hebben we het Thaise stel 700bath betaald en dat vonden wij wel genoeg. Helaas wist de vrouw dat ze 1500 kon verwachten en ze deed erg haar best om niet terleurgesteld te zijn.

In de trein naar Pak Chong… Prachtig landschap gezien. Rijstvelden en rijstvelden en rijstvelden met her en der een waterbuffel of mensen die met de hand (wat een werk) aan het oogsten waren. Super Mooi!

Op het trein station van Pak Chong kwam een mannetje naar ons toe en vroeg of wij naar het Bobby’shostel gingen. Dit was idd het plan en we zijn maar in zijn wagentje gestapt. Er kwam nog een andere nederlander bij zitten en gedrieen werden we ergens heen gebracht. De eigennaar bleek heel slim gewoon altijd een mannetje op het trein station neer te zetten zodat hij veel toeristen kreeg.

Na een nachtje slapen was het de bedoeling om om 6.00 op te staan maar dan moet wel je wekker afgaan.. Dus binnen 5 min aangekleed en als de wiedeweer met de jungle toer mee..

In de jungle hebben we eerst een stuk gelopen en wat geleerd over een paar planten en bomen. Een rubberboom gezien die echt groot was! Op de weg waar de auto stond, stond een man te wijzen naar een gibbon. En we hebben hem gezien, zij het op verre afstand. Met de auto zijn we toen verder gegaan en onderweg zijn we een hele apen familie tegen gekomen.

Robert is nog met de rest van de groep op zoek gegaan naar DE krokodil maar helaas kon mijn knie dat ff niet aan. Krokodil is niet gespot en ik zag volledig bezwete mannen naar boven komen terwijl ik in het zonnetje zat te genieten van alle geluiden.

Gezwommen en gedoucht onder een waterval en daarna opzoek naar olifanen die we helaas niet gezien hebben.

Als mijn teksten en foto’s wat raar zijn of met veel fouten dan komt dat doordat ik de helft van mijn tekst niet kan zien als ik het typ. De foto’s uploaden gaat ook niet van harte dus ik hoop dat ik de volgende keer bij sneller internet ben.

De rest van de foto’s willen helaas niet uploaden!

Jullie kunnen ook op robertvdwals.waarbenjij.nu kijken

Afscheid genomen op Schiphol en met het vliegtuig naar Dubai om daar 23uur te wachten op onze vlucht naar Bangkok. En 23uur is lang…, heel lang. Maar we zijn er doorheen gekomen door op een fijne stoel te slapen waarvan later bleek dat we davoor hadden moeten betalen en door op een iets minder lekkere stoel nog een tukkie te doen voordat we Dubai in gingen.

In Dubai is alles mega groot en duur. Alles over de top en de mensen zijn verschrikkelijk onvriendelijk maar… We hebben wel dat hoogste gebouw van de wereld gezien! Met de fonteinenshow, die natuurlijk ook ontzettend groot was. Aan de ander kant zou het ook lullig zijn als er een klein waterstraaltje voor dat gebouw omhoog spoot. Niet op de Burj Khalifa op geweest maar wel lekker met uitzicht erop gegeten.

De vlucht naar Bangkok was verder prima. Zat helaas iemand met een stinksok achter mij die hij steeds op mijn armleuning zetten. verholpen door steeds een kussentje of iets anders boven op zijn voet te zetten zodat de geur een beetje tegen gehouden werd.

In Bangkok aangekomen en meteen ernstig afgezet door de taxi chauffeur maar al met al was de 400 bath die we moesten betalen nog maar 10euro dus voor ons rijke hollanders nog maar een schijntje. Guesthouse o.i.d. opgezocht en eerst maar eens lekker gedouchmet een kakkerlak en daarna heerlijk geslapen. (ja, ik weet dat ik altijd de woorden ‘heel erg,  altijd, nooit, heerlijk en geweldig gebruik. Vind ik leuk)

We zitten in het Backpack gedeelte van Bangkok en zijn vandaag vanuit daar met de tuk tuk door de stad heen gaan toeren. Staande Buddha gezien en de bips van de ‘lucky Buddha’ . Omdat er een belangrijke minister kwam was alles daar afgezet maar mochten we wel even kijken door de achter ingang. Mooie bips, wel erg goed. Sowieso is dit een van de meest kitcherige landen waar ik ooit ben geweest. Het contrast is ook erg groot. Enerzijds gouden Buddha’s en anderszijds de smerigheid van de stad.

Onze tuktuk chauffeur heeft ons nog geprobeerd overal zijde te laten kopen en bij meerdere toercompagnies een toer te laten boeken omdat hij dan 5 benzine bonnen zou krijgen. Helaaas voor hem hebben we moeten uitleggen dat we niet in de stad waren om een pak of een jurk aan te laten meten en toen ineens, na de goudenberg bezocht te hebben had zijn vrouw gebeld en moest hij naar huis. Heel gek

Morgen gaan we de trein boeken naar een stadje in het noordoosten en dan na een paar dagen richting chiang mai.

Whaaaaaaaaaa helemaal super, te wauw, te gek… Moet ik nog meer typen?

Oke ik zal het hele verhaal doen.

Om een uur of 13.30 werden we opgehaald bij het hostel. Daarna haalden we twee wat oudere mannen op en gingen op weg naar het kleine vliegbeld in San Martin net buiten Mendoza. Daar aangekomen kregen we een kleine introductie en bleek dat een van de mannen die we net hadden opgehaald met ons uit het vliegtuig zou springen, de andere, Ivan, de eigenaar van het alles was en de jongen die ons had opgehaald mee naar beneden zou springen en een film en foto´s zou maken.

Na ook de piloot ontmoet te hebben kregen we te horen wat er van ons verwacht werd op het moment dat we uit het vliegtuig zouden springen. kwam er op neer dat we moesten wachten tot we vast zaten en dat we niets moesten doen tot hij het sign gaf dat hij los liet. Wij hoefde niks te doen alleen maar een beetje hangen aan hem.

Daarna kwam de vraag wie eerst wilde springen. Ik dacht in eerste instantie dat hij vroeg wie als eerste eruit stapte maar even later kreeg ik door dat we apart omhoog gingen en dat de ander beneden bleef staan wachten. Susie had het blijkbaar sneller door en stak meteen haar hand op om als eerste te gaan. Waardoor ik haar wel kon vermoorden. Ik stond namelijk op het punt om met haar te overleggen wie eerst ging. Beetje jammer dat mensen zo veranderen als ze de kans krijgen om de eerste ervaring te hebben. Of misschien heb ik gewoon zo een sukkel die altijd denkt te moeten overleggen.

Terwijl Suus werd opgetuigd om het vliegtuig in te gaan en ik haar liet zweren dat ze haar mond hield nadat ze weer beneden was omdat ik niet van haar wilde weten hoe het was maar mijn eigen ervaring wilde hebben, werd het vliegtuig al gestart.  En keek ik toe met groeiende nerveusheid hoe ze het vliegtuig in gingen en opstegen.

Daarna was het mijn beurt.. Terwijl ik opgetuigd werd voor de sprong zei mijn medespringer; ´Met jou gaan we het een beetje anders doen, we gaan een backflip uit het vliegtuig maken´. Ehm.. Oke 😀

Zittend in het vliegtuig duurt het 20min voordat je gaat springen. Dat zijn 20 hele lange minuten. Maar met een heel mooi uitzicht en goed gezellig gezeldschap. Toen we op hoogte waren (ietsie meer dan 3000m) werd ik vast gemaakt aan mijn medespringer. De deur ging open en met de wind in je oren en de kou op je gezicht heb je ineens door dat het echt gaat gebeuren…Slik… Oh ja lachen naar de camera.

Oke voetjes op het opstapje, wachten, nog een keer lachen naar de camera, Jeetje best hoog hier, voetjes van het opstapje en daar hup daat gingen we. Opzekop met boven ons het vliegtuig en een paar wolken donderde we snoeihard naar beneden, want dat is in werkelijheid wat je doet. Maar dat is heeeeeeeel vetttt!!! Na een zacht tikje op mijn schouder gevoeld te hebben opende ik mijn armen en viel ik nog steeds met een rot gang naar beneden maar het voelt een beetje alsof je kan vliegen. Eigenlijk voelt het veel beter dan vliegen want de adrenaline giert door je lijf. De bigsmile op mijn gezicht was er niet meer vanaf te krijgen (maar dat zien de meeste mensen die dit lezen later op dvd) dus ik hoefde geen moete t doen om te lachen naar de camera.

En dan ineens een snoeiharde ruk aan je harnas en je hangt dood stil in de lucht, De bril mag af en je hebt ineens tijd om om je heen te kijken. En ja… Argentinie is best mooi van bovenaf 😉

Heb het overleefd!!